Çünkü kalbim hep iki kişilikti

Birinin yüreği yok benimle olmaya diğeri yürek yemiş... Hiç böyle aptal olmamıştım. Yaz aşkı diye başladık 10 yıl geçmiş dile kolay. Ne ayrılıklar ne yaşanmışlıklar geçti üstümüzden hayatımızda başkası olsa da birbirimizi gördüğümüzde hiç dayanamadık birbirimize hep sarıldık. Yıllarca aynı şeyleri yaşadık, birbirimizi büyüttük. Bu gece şarap almış bana, sürpriz yapmış  boz ayı, oturup yılları konuştuk. Durup dururken "ben o adam değilim, olamam. Üzerim seni. Hayatımın bi parçası olmanı istemiyorum." Dedi. Koskoca 10 yılı anlaşarak, sarılarak bitirdik. Ağladık. Hiç birlikte ağlamamıştık. Hıçkıra hıçkıra ağladık bu yaşımızda. Sonra iyi geceler dileyip ayrıldık. Ne kadar zordu bi anda çok kolay oldu. Üzülüyorum. Sevgilimi değil kendimi kaybetmiş gibiyim. Acı hissetmiyorum. İyi ki diyorum. Ama keşkelerim de var... Anlayacağın gitti orospu çocuğu "ben o olamam" diyip gitti. Diğeriyse var işte. Mantıklı seçim o. Seviyo muyum? Seviyorum. Ama sadece var işte. O da benim büyüttüğüm çocuk birlikte büyüdüğüm değil. Hep kalbini dinleyemiyor insan. Bi kalp aynı anda iki şey söyleyebiliyor. Ama göz öyle değil. Sadece beğendiğine bakıp onu mantıklı buluyor. Ben şimdiye kadar hep gözümü dinledim; çünkü kalbim hep iki kişilikti.

           DilliAyla